درباره من
مقدمه موهایت
همان لطفی را دارد
که شاه بیت ابروانت
و من بیچاره این وسط مانده ام
که با این سواد بخور و نمیر
چگونه برای عالمی
بنویسم و بسرایم
که
تو زیبایی
.
.
.
.
.
گاهی هوس می کنم بنشینم صدای مضراب شهنازگوش کنم گاهی هم آوای شجریان را می طلبم بلکه مسکنی باشد بر گذر عمر
.
.
گاهی غزلیات سعدی را نگاه می کنم و ذوق می کنم گاهی هم غمنامه های شهریار را می خوانم
کاشکیِ بزرگِ زندگیم ِ زندگی کردن در سالهای ۱۳۰۰ بود
.
.
اما حالا سیر نمی شوم اگر هر روز زمستان باشد تا کلاه سفیدم را تا زیر ابروانم پایین بکشم و یقه کاپشنم را بالا بدهم و دستکشهای سیاهم را به دستم کنم آنقدر توی تهران قدم بزنم تا پاهایم کرخت شوند.
ادامه...
آمار : 44041 بازدید
Powered by Blogsky
حتی فرشته ها هم نه
از بالای بالایی ها
به زمین نگاه میکنم
نه دردی نه غمی
تازه اگر هم باشد
آنقدر کوچک است
که می توان نادیده گرفت
شاید
به همین خاطر است
که هیچکس درد انسان را نمی فهمد
نه فرشته ها ، نه ...
شاید به همین خاطر است
که روح زمینها بعد از مرگ
سرگردان می ماند
در بالای بالایی ها
فیزیک
ماه را با یاد تو امشب مقعر میکنم
جنگ
میخواهم موهایم را به هم بریزم
ریشهایم را بلند کنم
سیگار برگ بکشم
به جنگی بروم
که بشوم تنها دلخوشی
پسرکان بی کفش و دخترکان بی عروسک
مسافر ابدی
میدانم که روزی دوباره
تورا می بینم
اما نمیدانم کجا
برای همین
همیشه مسافر خواهم ماند
این قسمت من است
آوازه خوان من
قوها
آواز نمی دانند
اما همه دوست دارند آواز قوها را بشنوند
چون قوها زیبا هستند
یکبار دیگر آواز دیروز را بخوان خوشگلم
بید مجنون
شدم خشکیده بیدی که فقط مجنون به یادش هست