درباره من
مقدمه موهایت
همان لطفی را دارد
که شاه بیت ابروانت
و من بیچاره این وسط مانده ام
که با این سواد بخور و نمیر
چگونه برای عالمی
بنویسم و بسرایم
که
تو زیبایی
.
.
.
.
.
گاهی هوس می کنم بنشینم صدای مضراب شهنازگوش کنم گاهی هم آوای شجریان را می طلبم بلکه مسکنی باشد بر گذر عمر
.
.
گاهی غزلیات سعدی را نگاه می کنم و ذوق می کنم گاهی هم غمنامه های شهریار را می خوانم
کاشکیِ بزرگِ زندگیم ِ زندگی کردن در سالهای ۱۳۰۰ بود
.
.
اما حالا سیر نمی شوم اگر هر روز زمستان باشد تا کلاه سفیدم را تا زیر ابروانم پایین بکشم و یقه کاپشنم را بالا بدهم و دستکشهای سیاهم را به دستم کنم آنقدر توی تهران قدم بزنم تا پاهایم کرخت شوند.
ادامه...
آمار : 43882 بازدید
Powered by Blogsky
غبار
می دانی
سر بستن چشم در غبار را
نه مگر اینکه من تو از خاکیم
و زمین و زمان می پیماییم
حقیقت نه فقط بر زبان
که بر چشم هم
تلخ می آید
حتی فرشته ها هم نه
از بالای بالایی ها
به زمین نگاه میکنم
نه دردی نه غمی
تازه اگر هم باشد
آنقدر کوچک است
که می توان نادیده گرفت
شاید
به همین خاطر است
که هیچکس درد انسان را نمی فهمد
نه فرشته ها ، نه ...
شاید به همین خاطر است
که روح زمینها بعد از مرگ
سرگردان می ماند
در بالای بالایی ها