درباره من
مقدمه موهایت
همان لطفی را دارد
که شاه بیت ابروانت
و من بیچاره این وسط مانده ام
که با این سواد بخور و نمیر
چگونه برای عالمی
بنویسم و بسرایم
که
تو زیبایی
.
.
.
.
.
گاهی هوس می کنم بنشینم صدای مضراب شهنازگوش کنم گاهی هم آوای شجریان را می طلبم بلکه مسکنی باشد بر گذر عمر
.
.
گاهی غزلیات سعدی را نگاه می کنم و ذوق می کنم گاهی هم غمنامه های شهریار را می خوانم
کاشکیِ بزرگِ زندگیم ِ زندگی کردن در سالهای ۱۳۰۰ بود
.
.
اما حالا سیر نمی شوم اگر هر روز زمستان باشد تا کلاه سفیدم را تا زیر ابروانم پایین بکشم و یقه کاپشنم را بالا بدهم و دستکشهای سیاهم را به دستم کنم آنقدر توی تهران قدم بزنم تا پاهایم کرخت شوند.
ادامه...
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- س . الف 159
بایگانی
- آذر 1399 3
- آبان 1399 3
- فروردین 1399 1
- اسفند 1398 1
- بهمن 1398 1
- مهر 1398 1
- اردیبهشت 1398 1
- آبان 1397 1
- مرداد 1397 1
- تیر 1397 1
- اردیبهشت 1397 2
- فروردین 1397 1
- آذر 1396 2
- فروردین 1396 1
- بهمن 1395 1
- دی 1395 1
- آذر 1395 1
- تیر 1395 1
- فروردین 1395 1
- بهمن 1394 3
- تیر 1394 2
- خرداد 1394 5
- اردیبهشت 1394 7
- فروردین 1394 17
- اسفند 1393 5
- مرداد 1392 1
- خرداد 1392 1
- اردیبهشت 1392 2
- فروردین 1392 1
- اسفند 1391 2
- آذر 1391 3
- آبان 1391 3
- اسفند 1389 1
- دی 1389 7
- آذر 1389 10
- آبان 1389 10
- مهر 1389 5
- شهریور 1389 13
- مرداد 1389 22
- تیر 1389 14
تقویم
آذر 1399| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 |
جستجو
آمار : 43977 بازدید
Powered by Blogsky
جنس مرغوب ایرانی
می گویم
باور کنید این همه کاپوچینو
و قهوه تلخ
که توی وبلاگها ریخته
مزه اش
قد همان
چایی های قند پهلوی خودمان
توی استکانهای کمر باریک
روی تخت فرش شده
با چندتا پشتی
نیست
س . الف
پنج‌شنبه 13 آبان‌ماه سال 1389 ساعت 06:46 ب.ظ
باور کن هیچ چیز طعم لبهای تو نیست
همون قضیه مرغ همسایه غازه!
قشنگ بود!!
جالب بود.
جالبی از خودتونه
من نگفته بودم آ>من کلا بی قید رفت و آمد وبلاگی دارم...زیاد توجه نکن و جدی نگیر
راستی یادم رفت بگم ...ممنون.
با احترام با تبادل لینک موافقم.
چه بسااااااااا....قهوه و نسکافه هم یه روز مثل چایی بشن...
همون جور که یه روز چایی با همه بگومگوهاش جای خودش رو باز کرد.
شما یادتان نیست
چایی بگو مگو نداشت
براش حرف در نیارین
چایی تا بوده لب دوز و لب سوز و قند پهلو بوده
.
.
خدا کمک بکنه همینجوریم می مونه
زندگی بدون چای یعنی هیچ!
من صبحم با چایی لیوانی شروع می شود و با چایی لیوانی به پایان می رسد ! استکان کمر باریک کفاف اعتیادم را نمی دهد که نمی دهد!
روی مبل هم چهار زانو می شینم !
بیا
بابا جونم نوستالژی کجا بود
ملت ما معتادن به چایی
من را از کجا یافتید؟؟؟
آقای اسکندری
شرمنده کردید حسابی
دوستش داشتم...نه به عنوان شعر... بیشتر چیزی که حرف دل خودم و خیلی های دیگر هست.
این روشنفکری لعنتی...
ممنون از حمایتت در مقابل تهمت وارده
سلام لینکیدمت
دلم ضعف می رود برای چای ِ سر گل لاهیجان که ریخته شده در یک استکان کمر باریک و یک نعلبکی در زیرش.. و دو حبه فند که دست رنج پدر است که شکسه با مهارت ِ تمام..
می نشینم در ایوان ِ خانه روی ِ فرشی که مادر پهن کرده..
می نوشم.. که لذتی را که این دارد آنها ندارند..
به دور از تمام ِ نوستالژی ها!
هوووووووووووووم
بفرما جرعه ای چای رفیق
خدا پدرتو نگه داره
منم منظورم همین بود
چایی خوذدن که هنوز نوستالژی نشده نمی دونم چرا اصرار می کنن که بدیمش دست خاطره ها
از وبلاگ تون دیدن کردم دمت گرم عجب مطالب توپی داشتی واقعا باید خیلی تلاش کنم تا به تو برسم خیلی آقایی حالا که این همه معرفت داری یه سری هم به من بزن خداییش باور کن از ته دل دارم ازت تعریف می کنم
آدرس من
www.sam5000.blogfa.com
اما من نه هات چاکلت میزنم روی تخت فرش شده !
شاید اصلا یک روزی همون کاپو چینو رو توی کمر باریک ریختم ....باید حس نوستالژی بدهد ...
نه پزه نه فاز روشنفکری ... من چایی دوست ندارم !
نخواستم فاز نوستالژی و تیپ روشنفکری بگیرم
انتقاد بود از زیاد شدن قهوه.
نه اینکه من چایی دوست دارم
ترسیدم اونقد فروش قهوه بالا بره که دیگه کسی چایی تولید نکنه سر خودم بی کلاه بمونه
نگاهی اجمالی انداختم دست خط ات را..
باید اندکی زمان بگذارم.. تا برای تک تک ِ نوشته هایت جواب بگذار..
جالب بود!