مقدمه موهایت
همان لطفی را دارد
که شاه بیت ابروانت
و من بیچاره این وسط مانده ام
که با این سواد بخور و نمیر
چگونه برای عالمی
بنویسم و بسرایم
که
تو زیبایی
.
.
.
.
.
گاهی هوس می کنم بنشینم صدای مضراب شهنازگوش کنم گاهی هم آوای شجریان را می طلبم بلکه مسکنی باشد بر گذر عمر
.
.
گاهی غزلیات سعدی را نگاه می کنم و ذوق می کنم گاهی هم غمنامه های شهریار را می خوانم
کاشکیِ بزرگِ زندگیم ِ زندگی کردن در سالهای ۱۳۰۰ بود
.
.
اما حالا سیر نمی شوم اگر هر روز زمستان باشد تا کلاه سفیدم را تا زیر ابروانم پایین بکشم و یقه کاپشنم را بالا بدهم و دستکشهای سیاهم را به دستم کنم آنقدر توی تهران قدم بزنم تا پاهایم کرخت شوند.
ادامه...
نه زمان به کامم چرخید
نه مکان...
قشنگ می نویسی ...
سلام.
امیدوارم خوب باشید.
ممنون سر زدید.
خوشمان امد.
باز هم بیاین.
نه زمان به کامم چرخید
نه مکان
اوج کار بود!
مرید قبول میکنی؟
یا علی
نزن این حرفارو حرف در می آرن برامون
اولین میکروبلاگ چند رسانه ای شیعیان
www.shiafeed.com